JOEPIE!

DINGDONG..... DINGDONG... What the hackkk? Owh kak de bel. Grommend en strompelend val ik half uit bed en probeer met mijn rechterhand mijn badjas vast te maken en met mijn linkerhand mijn haar te fatsoeneren. Wie belt er dan ook aan om 9 uur 's ochtends, op zaterdag?

Eindelijk bij de deur aangekomen kom ik erachter dat de sleutel in de woonkamer ligt, woest schreeuwend en half blind omdat mijn ogen nog dicht zitten storm ik naar de woonkamer om daar vervolgens een half uur te staan en te zoeken naar sleutel. Eindelijk: gevonden! Rennend naar de deur, om daar vervolgens erachter te komen dat ik de verkeerde sleutel in de deur probeer te duwen hoor ik dat iemand kucht en dan word het stil, weggelopen.

Chagerijnig omdat ik nu toch al wakker ben ga ik naar keuken, pak ik een glas ijsthee, natuurlijk moet het weer over de rand gaan, stomme glazen... En loop daarna naar mijn slaapkamertje om mij aan te kleden.

Rond 3 uur 's middags gaat de bel weer, vrolijk huppelend (omdat ik net een mailtje had gekregen dat ik een nagellakje had gewonnen) loop ik naar beneden om er vervolgens weer achter te komen dat ik de sleutel nog steeds niet heb, word mijn brein slim en voelt aan mijn broekzak: de sleutel!

Ik doe rustig de deur open om daar vervolgens een man te zien van de Yves Rocher die mij met open mond aangaapt en dan stotterend vraagt of ik even wil tekenen. Ik kijk hem vreemd aan en teken en neem het pakje in, ik kijk even in de spiegel in de gang en loop door. WHATTTT? wat zag ik daar? Achteruitlopend naar de spiegel laat ik het pakje bijna uit mijn handen vallen en kijk in de spiegel, arme postbode.

Hihi dit is niet echt gebeurd maar zou mij zomaar kunnen overkomen, zouden jullie dit leuk vinden om af en toe te zien op beauty by Rachel? Als je deel 2 wilt lezen moet je even een reactie achter laten!

Liefs Rachel